Ook Lisa is een gelukshondje

Jee, wat zijn wij blij met ons nieuwe vriendinnetje!!! Het gaat echt Supergoed met haar!
Gisteren op het gras bij het vliegveld ruimschoots haar behoefte gedaan en in de auto
lekker bij Colin op schoot rond zitten kijken en genoten van alle aandacht en het gekriebel.
Aan het eind werd ze een beetje onrustig, maar liet zich makkelijk kalmeren.

Thuis gekomen liep het even anders dan ik had verwacht. Onze goede, maar grote lobbes Zaza
deed even lelijk in de vorm van dreigend op haar afstormen en in de lucht happen,
waarop Ines heeeeel hard “kai kai kai” jankte en gauw achter mij ging staan.
Maar al snel waren de rollen omgedraaid en dacht Ines Zaza af te schrikken
door vanachter mijn benen een hoop kabaal te maken, haha.
Mazzeltje hield zich een beetje op de achtergrond en liep weg,
alleen als Ines echt in de buurt kwam, gromde of snauwde ze wat.
In de loop van de avond keerde de rust terug en werd het gehijg en gedribbel
steeds minder. Ze zochten elkaar niet op, maar tolereerden elkaars aanwezigheid wel.

Met mij en de kinderen ging het meteen goed. Blij, vrolijk, spelen, eten en uitlaten,
ze voelde zich meteen helemaal thuis. Slim genoeg om de regels hier snel op te pakken
en verder heel erg nieuwsgierig, maar niet brutaal.
Heel veel aandacht en knuffels verder, moest ik uiteindelijk om 02.30u toch naar bed
en durfde het wel aan om de honden met z’n 3en in de keuken te laten.
Ik heb geen kik meer gehoord, tot ik om 07.15u weer beneden kwam
en 3 blije, kwispelende honden aantrof.

Zaza ligt nu al de hele dag al op apegapen van alle energie die ze gisteren verbruikt heeft
en Mazzel zoekt steeds meer de aandacht en nabijheid van Ines. Soms aarzelend
een klein beetje uitdagen om te spelen, dus dat gaat helemaal goed komen.
En jee, wat kan Ines hard rennen en wat is ze dol op balletjes en doeken!

Ze krabbelde gisteren al veel aan haar buikje en begon er ook aan te likken.
Toen ik keek, zag ik dat de wond van haar sterilisatie wat geïrriteerd was.
Vanmorgen was het nog een stuk erger, zodat ik naar de dierenarts ben gereden.
Waarschijnlijk heeft ze er tijdens de vlucht veel aan gelikt, het was een beetje ontstoken.
Ze heeft een antibioticakuur gekregen, een injectie tegen de jeuk, een wormenkuur
en de dierenarts heeft meteen een teek uit haar oortje verwijderd.
Daarnaast kreeg ze een rompertje aan, zodat ze niet meer aan de wond kan zitten,
en nu op een donkerblauw worstje met pootjes lijkt.

Maar ook dat vindt ze allemaal prima en ze oogt helemaal goed op haar gemak.
Het feit dat ze continu bij me wil zijn, zegt me echter dat het allemaal een hele impact
op haar heeft en ik ben dan ook continu in haar buurt met een aai of een vriendelijk woord.

Nou, een heel verhaal, wat jullie waarschijnlijk prettig zullen vinden.
Geef Ana maar een lik over haar handen van Ines en dikke complimenten van mij,
want het is een goed opgevoed wereldhondje!
Hierbij alvast wat foto’s, er volgen er nog wel meer!

Liefs van Nicole, Colin, Sorcha en Bodhi en een vrolijk pootje van Zaza, Mazzel en Ines,
die vanaf nu als Perra door het leven zal gaan…