Hallo Allemaal,
Een paar foto’s weer. Het rompertje is op het moment een paar gaten rijker J…L.
Mevrouw Rozie zet namelijk graag overal haar tanden in! Niets is voor haar veilig. Als ze stil is en uit het zicht,
Dan is het voor mij een teken dat ze iets heeft wat niet mag… ze kauwt zich suf.
De eerste kauw staven deed ze nog al lang mee, maar dat gaat steeds sneller. Misschien moeten we eens op zoek naar een ander soort bot. Want zelfs stenen en potscherven (die de planten moeten beschermen tegen de vorst) zij niet veilig voor haar!
Maar oké, het verhaaltje van de sterilisatie:

Dinsdag 3 februari moesten we om half negen bij de dierenarts zijn. Ik vond het allemaal maar niks, maar Rozie liep
Vrolijk niets vermoedend, met de assistente mee, zonder ook maar om te kijken…
Ze zouden rond 3 uur bellen, als Rozie wakker zou zijn, maar het kon ook eerder zijn.
Dana en Ward vonden het maar niks, tussen de middag, dat Rozie er niet was. Een lege mand, geen gespring en geknuffel…
Om 1 uur ging al de telefoon, dat ze wakker was. En ze vertelden meteen dat het allemaal goed was gegaan! Gelukkig!
Zelf hadden we allang ontdekt dat Rozie “maar” 7 tepels heeft !¿ ik was er niet helemaal gerust op; het kan natuurlijk zijn dat er dan nog meer niet klopt… alles was dus oké !
Pam (onze oudste dochter) had al ge-sms’t om te vragen hoe het met Rozie was, ze was vroeg uit en kon mee om Rozie op te halen. We kregen tekst en uitleg. Gemakkelijk verteerbaar voedsel (blikje) voor die avond, en de volgende dag. Met beetjes
Aanvullen met haar normale voedsel. 3 pijnstillers voor woens- , donder- en vrijdag. Een penicillinekuur t/m zaterdag. En het rompertje… wat er ook voor moet zorgen dat ze het niet koud krijgt (van de narcose).
Rozie werd gehaald, voordat we ze zagen hadden we haar al horen piepen. Ze was een stuk minder vrolijk dan ’s morgens
(begrijpelijk!) maar was toch blij om ons te zien! En had alweer volop interesse in de andere honden daar!
Toen moest het rompertje aan, de eerste was te groot, het moest een s-je zijn. Het gaat makkelijk aan en sluit achter met klittenband. Als we haar uitlaten, maken we het achter los, vouwen het een stukje op en maken het aan de zijkant met de klittenband vast! Simpel!
Haar hechtingen (onderhuids) zitten vrij hoog, tegen de ribbenkast aan, er zit een pleister overheen.
Die middag had ze vooral rust nodig! Ze heeft dan ook veel geslapen! Wou zelfs niks drinken.Tegen de avond werd ze weer levendiger. Woensdag was ze ook nog iets rustiger dan normaal. Maar nu is ze weer vrolijk en aktief J!!
Over 2 weken gaan we op nacontrole. Het is dus eigenlijk allemaal vlekkeloos verlopen!
(alleen voor het rompertje niet)

Groetjes
Marlies