Als woorden te kort schieten!

Ik kan Alleen maar zeggen GEWELIG !

We zijn met z'n vieren :
Leo [achter het stuur]
Benny [Leo's zoon als bijrijder]
Ikke [inde laadruimte van ons oude busje]
Snowy [het nieuwe zusje van Martha].

Bijna niet geslapen.
Steeds liggen denken hoe zal alles gaan?
Hoe zal Martha zijn?
Wat zullen de andere dieren ervan zeggen?
Hoe zal de reis zijn?
Wat moet ik allemaal meenemen?

We zijn om 9 uur gaan rijden .Vantevoren de route uitgestippeld.
Alles liep op rolletjes we waren om ongeveer 11 uur in Brussel en iets later al op het vliegveld.
De hele reis was ik niet zenuwachtig , maar toen we op het vliegveld waren begon het toch.
Daar een poos zitten wachten , toen ik aan mijn derde rondje begon zag ik het groene shirt van Vikky.
Er stonden al mensen bij haar dus zijn we er ook bij gaan staan.
Een poos staan praten , dan gaat de tijd gelukkig sneller.
Eindelijk was het zo ver , we waren al dichterbij de hekken gaan staan waar de hondjes doorheen moesten.
En.. jawel eindelijk was het zo ver er kwamen twee grote kisten met stickers erop aan,
Vikky had gezegd dat er een heleboel stickers op moesten zitten.
De kisten die eerst kwamen zat niets opgeplakt het werd nu ook zo spannend.
Toen eindelijk de kisten er waren kon ik niet meer wachten om onze Martha te zien en natuurlijk ook de kleine Abeltje die we voor Karin mee zouden nemen.
Jo, ik kan je dit vertellen DIT VERGEET JE NOOIT MEER ! !
De eerste blik in de kist en dan het gezichtje van Martha en Abeltje en het andere hondje te zien.
De foto's zeggen er alles over.
We zijn toen in een snel tempo naar beneden gegaan waar we de hondjes in ontvangst konden nemen en knuffelen.
Wat was iedereen ontroerd en ontzettend blij.
Iedereen elkaars hondje bewonderd en daarna afscheid van elkaar genomen.
Wij naar de auto, ik achterin met de hondjes, wat was ik blij.
Martha wilde gelijk eten en drinken, kleine Abeltje wilde alleen maar tegen me aan liggen en Martha lag pal tegen me aan.

Snowy is overal heel rustig onder en gaat lekker op het hoge bed liggen wat ik apart voor mijn honden heb gemaakt, zo kunnen ze onder het rijden lekker naar buiten kijken.
Dus zijn we weer op terug reis gegaan.
Het was moeilijk voor ons om de snelweg weer terug te vinden, maar toch na enig zoeken gelukt.
Toen we weer in Nederland waren ging de telefoon ook weer werken.
Gelijk ging die af, Karin het nieuwe baasje van Abeltje belde waar we waren.
Zij liep al bij ons in het dorp rond te wandelen.
Een dik uur later waren wij er ookOndertussen had Aukje ook bebeld of alles goed was gegaan.
Mareen had ook proberen te bellen .
Maar niemand van de mensen die een hondje kwamen afhalen had bereik van zijn telefoon in Belgie.
Karin is lekker rustig met Abeltje in de tuin gaan zitten met een bakkie koffie erbij en wij waren met onze hondjes natuurlijk ook heel erg druk.
De oude hond van 16 jaar moest even laten zien tegenover Martha dat hij een hele stoere-knappe iets of wat opdringerig stuk was.
[Hij denk nog altijd dat hij nog een jonge hond is.]
Toen de rust een beetje was weder gekeerd was heb ik Karin en Abeltje naar de trein gebracht.
Snel terug naar huis om bij mijn uitgebreide gezinnetje te zijn.

Kijk maar naar alle mooie foto's dan snap je gelijk wat ik bedoel !


Liefs Angela en haar nieuwe gezinnetje.