zaterdag 28 februari 2009
alle ballen verzamelen
Hier een filmpje van Robereto die graag met bal speelt kijk maar
http://www.youtube.com/watch?v=Golm12u5_Lk
Alle ballen verzamelen!!
Wie heeft er nog ballen liggen of wil wat ballen kopen voor onze honden in het padul asiel,
Het slechte weer maakt weer plaats voor wat voorzichtige zonnestraaltjes en de honden mogen in ploegen weer heerlijk spelen en stoeien op het midden terrein.
Tennis ballen, grote ballen alles is welkom
Stuur de ballen op naar Aukje van Hees
mail aukje@granadapadul.com
http://www.youtube.com/watch?v=Golm12u5_Lk
Alle ballen verzamelen!!
Wie heeft er nog ballen liggen of wil wat ballen kopen voor onze honden in het padul asiel,
Het slechte weer maakt weer plaats voor wat voorzichtige zonnestraaltjes en de honden mogen in ploegen weer heerlijk spelen en stoeien op het midden terrein.
Tennis ballen, grote ballen alles is welkom
Stuur de ballen op naar Aukje van Hees
mail aukje@granadapadul.com
.JPG)
.JPG)
.JPG)
woensdag 18 februari 2009
Pumuky
klik op foto voor slideshow van de aankomst van Pumuky in december.
nog een ongeplaatst bericht van rond de jaarwisseling:
Hallo allemaal,
Op zaterdag 13 december vertelde mijn mama mij dat we weer een hondje zouden krijgen. En wat voor eentje, een kleine teddybeer. Ik hield al van hem vanaf het moment dat mijn mama zijn foto op de computer liet zien. Wat werd dat spannend zeg. Eerst moesten we wachten tot we bericht kregen dat we hem gereserveerd hadden. Natuurlijk moest ik het op school gelijk vertellen want wat was ik blij. En dan kregen we ook nog te horen dat we wel tot januari moesten wachten want dan zou hij pas komen. Dat duurde voor mij (ik ben 6 jaar) veel te lang. Toen duurde het ook nog zo lang voordat het huisbezoek eindelijk kwam. Weer al wachten gek werd ik ervan. Maar gelukkig gaf ons dat de tijd om een nieuwe naam te bedenken want Pumuky vind ik echt te moeilijk. Hij heet nu dus Timber. Toen het huisbezoek eindelijk kwam lag ik al in mijn bedje en spannend dat ik het vond. Zo spannend dat ik mijn bed uitkwam om te vragen of we het hondje kregen. Je snapt dat ik wel een beetje teleurgesteld was toen mijn mama mij vertelde dat ze het nog niet wist. Helaas sliep ik al toen mama het hoorde, misschien maar goed ook want ik denk dat ik dan niet meer had kunnen slapen van de spanning. Want toen mama hoorde dat we het hondje kregen kreeg ze ook gelijk te horen dat we hem zaterdag 20 december om half zes mochten ophalen op Zaventem. En dat duurde lang voordat we weg konden, want mama had me 'sochtends verteld dat we het hondje mochten halen. Op het vliegveld kregen we te horen dat de vlucht vertraagd was met 3 kwartier, nou toen had ik het echt gehad en wilde ik naar huis. maar gelukkig zijn papa en mama niet gegaan. Wel was ik even een beetje verdrietig want het duurde heel lang voordat de bench met Timber openging. Ze deden natuurlijk eerst de andere bench open. Gelukkig snapte de mevrouw die de hondjes opving dat ik wel heel erg naar mijn hondje verlangde, dus vroeg ze aan mijn welk hondje voor mij was en deze pakte ze dan ook meteen. Nu kon het knuffelen beginnen, gelukkig knuffelt hij graag. Ik heb nu kerstvakantie dus je snapt wel wat ik nu lekker doe. Maar ik kan ook niet wachten tot de school weer begint want ik wil mijn hondje dolgraag aan mijn juffen en mijn vriendjes en vriendinnetjes laten zien op school. Ik ben benieuwd wat die ervan vinden.
Groetjes Megan (6 jaar)
Op zaterdag 13 december vertelde mijn mama mij dat we weer een hondje zouden krijgen. En wat voor eentje, een kleine teddybeer. Ik hield al van hem vanaf het moment dat mijn mama zijn foto op de computer liet zien. Wat werd dat spannend zeg. Eerst moesten we wachten tot we bericht kregen dat we hem gereserveerd hadden. Natuurlijk moest ik het op school gelijk vertellen want wat was ik blij. En dan kregen we ook nog te horen dat we wel tot januari moesten wachten want dan zou hij pas komen. Dat duurde voor mij (ik ben 6 jaar) veel te lang. Toen duurde het ook nog zo lang voordat het huisbezoek eindelijk kwam. Weer al wachten gek werd ik ervan. Maar gelukkig gaf ons dat de tijd om een nieuwe naam te bedenken want Pumuky vind ik echt te moeilijk. Hij heet nu dus Timber. Toen het huisbezoek eindelijk kwam lag ik al in mijn bedje en spannend dat ik het vond. Zo spannend dat ik mijn bed uitkwam om te vragen of we het hondje kregen. Je snapt dat ik wel een beetje teleurgesteld was toen mijn mama mij vertelde dat ze het nog niet wist. Helaas sliep ik al toen mama het hoorde, misschien maar goed ook want ik denk dat ik dan niet meer had kunnen slapen van de spanning. Want toen mama hoorde dat we het hondje kregen kreeg ze ook gelijk te horen dat we hem zaterdag 20 december om half zes mochten ophalen op Zaventem. En dat duurde lang voordat we weg konden, want mama had me 'sochtends verteld dat we het hondje mochten halen. Op het vliegveld kregen we te horen dat de vlucht vertraagd was met 3 kwartier, nou toen had ik het echt gehad en wilde ik naar huis. maar gelukkig zijn papa en mama niet gegaan. Wel was ik even een beetje verdrietig want het duurde heel lang voordat de bench met Timber openging. Ze deden natuurlijk eerst de andere bench open. Gelukkig snapte de mevrouw die de hondjes opving dat ik wel heel erg naar mijn hondje verlangde, dus vroeg ze aan mijn welk hondje voor mij was en deze pakte ze dan ook meteen. Nu kon het knuffelen beginnen, gelukkig knuffelt hij graag. Ik heb nu kerstvakantie dus je snapt wel wat ik nu lekker doe. Maar ik kan ook niet wachten tot de school weer begint want ik wil mijn hondje dolgraag aan mijn juffen en mijn vriendjes en vriendinnetjes laten zien op school. Ik ben benieuwd wat die ervan vinden.
Groetjes Megan (6 jaar)
Paqui
Hallo, hier ben ik dan.
Paqui is mijn naam en zaterdag 7 februari ben ik samen met Iss, Esperanza en Anna op Schiphol aangekomen.
Wat een reis, ik was er erg van onder de indruk. Daar sta je dan in een andere wereld. Wordt je opgetild zodat ze me allemaal konden zien.
Toen zag ik mijn nieuwe baasjes. Zij zeiden dat ze heel blij met me waren en knuffelden we meteen met elkaar. En dat doen we nog steeds.
Dezelfde avond dat ik aankwam mocht ik bij mijn baasjes op bed slapen. Wat een luxe. Ik heb geslapen als een roos. En toen ik ’s morgens wakker werd sprong ik van blijdschap als een jong veulentje in de wei.
Eten doe ik wel, maar heel kleine beetjes. Maar ik ben wel gegroeid. Ik ben al een paar ons aangekomen. En dat vinden mijn baasjes geweldig.
Ik vind het nog niet zo leuk om buiten in mijn tuigje te lopen. Eerst moet ik 10 minuten zitten en dan nog met moeite wil ik lopen, soms wil ik wel rennen. Ik ben me er eentje.
Poepje doen buiten, maar mijn plas nog op de krant bij de voordeur. Ja, we hebben geen tuin en ik moet dus met de lift van vier hoog. Maar toch zal ik het wel leren hoor.
Ik ben heel benieuwd hoe het met mijn lotgenootjes van 7 februari gaat. Samen met mijn baasjes heb ik naar alle foto’s op de site gekeken die bij de aankomst gemaakt zijn.
Schitterend he.
Ik ben heel dankbaar dat er zoveel mensen zich vrijwillig inzetten om zulke moppies als wij toch aan een goed tehuis te kunnen helpen. Aukje, Maureen, Meta Reurink, Sylvia van het huisbezoek en natuurlijk Jesus, Ana en de anderen in Spanje en iedereen in Nederland die zich hiervoor inzetten.
Heel veel groetjes en een stevige poot van Paqui
Paqui is mijn naam en zaterdag 7 februari ben ik samen met Iss, Esperanza en Anna op Schiphol aangekomen.
Wat een reis, ik was er erg van onder de indruk. Daar sta je dan in een andere wereld. Wordt je opgetild zodat ze me allemaal konden zien.
Toen zag ik mijn nieuwe baasjes. Zij zeiden dat ze heel blij met me waren en knuffelden we meteen met elkaar. En dat doen we nog steeds.
Dezelfde avond dat ik aankwam mocht ik bij mijn baasjes op bed slapen. Wat een luxe. Ik heb geslapen als een roos. En toen ik ’s morgens wakker werd sprong ik van blijdschap als een jong veulentje in de wei.
Eten doe ik wel, maar heel kleine beetjes. Maar ik ben wel gegroeid. Ik ben al een paar ons aangekomen. En dat vinden mijn baasjes geweldig.
Ik vind het nog niet zo leuk om buiten in mijn tuigje te lopen. Eerst moet ik 10 minuten zitten en dan nog met moeite wil ik lopen, soms wil ik wel rennen. Ik ben me er eentje.
Poepje doen buiten, maar mijn plas nog op de krant bij de voordeur. Ja, we hebben geen tuin en ik moet dus met de lift van vier hoog. Maar toch zal ik het wel leren hoor.
Ik ben heel benieuwd hoe het met mijn lotgenootjes van 7 februari gaat. Samen met mijn baasjes heb ik naar alle foto’s op de site gekeken die bij de aankomst gemaakt zijn.
Schitterend he.
Ik ben heel dankbaar dat er zoveel mensen zich vrijwillig inzetten om zulke moppies als wij toch aan een goed tehuis te kunnen helpen. Aukje, Maureen, Meta Reurink, Sylvia van het huisbezoek en natuurlijk Jesus, Ana en de anderen in Spanje en iedereen in Nederland die zich hiervoor inzetten.
Heel veel groetjes en een stevige poot van Paqui
zondag 15 februari 2009
laatste nieuws
Ook in Spanje is de slechte economie inmiddels voelbaar.
Vele Engelsen hebben geen inkomsten meer en Spanje verlaten en zijn terug naar Engeland......zonder hun honden!!
Vele honden hebben als cadeautje van hun baas en uit dank aan vele jaren goede trouw , een enkeltje dodings station gekregen.
Engeland staat heel moeilijk , vaak al niet!!!, toe ,dat er honden binnen komen.
Vele hebben zelfs hun auto,s langs de kant van de weg achtergelaten omdat ze ze aan de straat stenen niet kwijt raken.
Een vreselijk voorbeeld kwam onlangs aan het licht toen de huis eigenaar na controle deed van een huis wat opgeleverd was door Engelsen.
De mensen waren al terug naar Engeland.
Toen hij de controle had gedaan en weg wilde rijden hoorde hij zacht gejammer vanuit de grote vuil container komen ... en ja hoor daar zat het eens zo geliefde status symbool!!!
Wegwerp hond geworden!!
Onze asiel houders krijgen het in Spanje hier door nog moeilijker.
Er is zelfs in een dodings station al uitgelekt dat de honden daar voor consumptie bij Aziaten gebruikt worden.
Een inval bij brood fokkers heeft aangetoond dat ook daar de klat erin zit en de honden in erbarmelijke staat leven.
Vele hondjes zijn inmiddels veilig en er zal geprobeerd worden daar de mensen aan te pakken.
Ja misselijk makend allemaal en het geeft een vreselijk machteloos gevoel.
Maar ....we gaan door en nog een tandje hoger.
Al vragen wij ons zelf wel eens af tot hoe hoog we nog kunnen gaan!!!!!!!
We hebben U allen dan ook hard nodig.
Het probleem zal daar echter nooit opgelost worden zolang de regering het niet in wil zien en in combinatie met de slechte economie helemaal even Utopisch.
Wij hopen dit jaar een kliniek van de grond te krijgen waar een ieder!!! terecht kan voor sterilisatie en castratie!!!
Wij hopen dit jaar op alle daken van de buiten rennen beschutting tegen regen en zon te krijgen.
Vele hondjes zullen ook in 2009 naar huis mogen en wij houden U daar graag van op de hoogte middels ons BLOG!!!!!!!
Ieder gered hondje is er een.
Namens het Granada Padul team
Aukje van Hees
Februari 2009.
Vele Engelsen hebben geen inkomsten meer en Spanje verlaten en zijn terug naar Engeland......zonder hun honden!!
Vele honden hebben als cadeautje van hun baas en uit dank aan vele jaren goede trouw , een enkeltje dodings station gekregen.
Engeland staat heel moeilijk , vaak al niet!!!, toe ,dat er honden binnen komen.
Vele hebben zelfs hun auto,s langs de kant van de weg achtergelaten omdat ze ze aan de straat stenen niet kwijt raken.
Een vreselijk voorbeeld kwam onlangs aan het licht toen de huis eigenaar na controle deed van een huis wat opgeleverd was door Engelsen.
De mensen waren al terug naar Engeland.
Toen hij de controle had gedaan en weg wilde rijden hoorde hij zacht gejammer vanuit de grote vuil container komen ... en ja hoor daar zat het eens zo geliefde status symbool!!!
Wegwerp hond geworden!!
Onze asiel houders krijgen het in Spanje hier door nog moeilijker.
Er is zelfs in een dodings station al uitgelekt dat de honden daar voor consumptie bij Aziaten gebruikt worden.
Een inval bij brood fokkers heeft aangetoond dat ook daar de klat erin zit en de honden in erbarmelijke staat leven.
Vele hondjes zijn inmiddels veilig en er zal geprobeerd worden daar de mensen aan te pakken.
Ja misselijk makend allemaal en het geeft een vreselijk machteloos gevoel.
Maar ....we gaan door en nog een tandje hoger.
Al vragen wij ons zelf wel eens af tot hoe hoog we nog kunnen gaan!!!!!!!
We hebben U allen dan ook hard nodig.
Het probleem zal daar echter nooit opgelost worden zolang de regering het niet in wil zien en in combinatie met de slechte economie helemaal even Utopisch.
Wij hopen dit jaar een kliniek van de grond te krijgen waar een ieder!!! terecht kan voor sterilisatie en castratie!!!
Wij hopen dit jaar op alle daken van de buiten rennen beschutting tegen regen en zon te krijgen.
Vele hondjes zullen ook in 2009 naar huis mogen en wij houden U daar graag van op de hoogte middels ons BLOG!!!!!!!
Ieder gered hondje is er een.
Namens het Granada Padul team
Aukje van Hees
Februari 2009.
zaterdag 14 februari 2009
Felicity
Fé heeft het zo naar dr zin en voelt zich zo thuis.
Ze heeft een lekkere rieten mand vol met knuffels, ballen en kussens.
Fé vindt het heerlijk om daar in te liggen en lekker weg te dromen.
Buiten in het park of langs het kanaal loopt ze lekker los en snuffelt ze alles af.
Er zit wel jachtinstinct in haar. Zodra ze me niet meer ziet dan weet ze niet hoe snel ze weer bij moet komen.
Jammer genoeg konden we niet meer instromen in de puppytraining waar ik met haar heen wilde, maar vanaf 21 maart
gaan we naar de beginnerscursus.
Tot die tijd train ik haar zelf wat we samen heel leuk vinden.
Achter in de tuin liggen 3 lekke ballen tot haar beschikking en de jongens spelen graag met haar.
We hebben geen moment spijt van Fé.
Ze is zo lief en makkelijk. Ze heeft nog niets kapot gemaakt.
Soms pakt ze mijn slof en die neemt ze mee in haar mand, maar ze doet dr niets mee.
Het is net of Fé altijd al een hele tijd bij ons is. Ze hoort er helemaal bij!
Ze is onze levende knuffelbeer.
Alleen vindt Fé vogels heel interessant buiten. Je krijgt dan moeilijk contact met haar.
Fé is helemaal niet bang of schrikkerig en dat vinden we raar voor een straathond.
Alleen maar beter natuurlijk!!!
Jullie hebben ons heel gelukkig gemaakt!!!!!!!!
Liefs en een poot van Fé
donderdag 12 februari 2009
Pinocchio
Pinocchio gaat elke dag mee de pony,s voeren. Hij kroelt en springt dan in en op het hooi.
Pinocchio is vriendjes geworden met Billy en Nathalie en pikt graag hun broodjes in.
Pinocchio zoekt muisjes in het hoge gras en graaft alsof zijn leven ervan afhangt.
Pinocchio is dol op kinderen en speelt graag mee. Hij vertegenwoordigd nu Spanje in onze internationale familie (russisch, deens, zwitsers, china).
Het gaat geweldig met Pinocchio. We zijn nu bijna 4 weken verder en hij voelt zich helemaal thuis. Hij had tijdens zijn aankomst een supermanjasje aan, maar dit is hij ook echt, een super mannetje. Zijn favouriete bezigheid is als een wervelstorm door de hele tuin rennen, de pootjes raken bijna niet de grond. Het terrein bewaken en grommen als een leeuw bij onraadt. Met de andere welpen (de kinderen) spelen, hij wil overal aan meedoen. Binnen 1 week was hij helemaal zindelijk. Het liefst eet hij met de pot mee, en hij is gek op lekkere hapjes. Een mooie honden mand? Vergeet het maar, hij zoekt zelf zijn fijne plekjes op, op de rand van de bank, boven op de wasmand met een zelfmeegenomen deken en nog te wassen sokken. Ook de vuilnisbak is niet veilig voor hem, hij weet hem open te maken, dus deze staat nu veilig in een kastje. Bij een grote hond van vrienden, vindt hij het prachtig om deze zijn bot af te pikken en deze te verstoppen onder de bank. Hier kan hij eindeloos druk mee zijn. Mooie balletjes uit de dierenwinkel zijn niet interessant, maar van die plastic bollen voor de wasmachine, die zijn helemaal geweldig.En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Maar wat een geluk z,on mannetje in de familie, en wat zijn wij blij dat we hem hebben geadopteerd.
sena
Ik zag op het blog de schitterende vliegfoto's van Perra. Sena heeft dat vliegtalent dus van haar moeder!!!
Groetjes,
Monique
Groetjes,
Monique
Perra vloog al in 2008
Dit is Perra, ze vloog in 2008 en heeft er duidelijk geen vliegangst aan over gehouden.
.JPG)
Geniet mee hoe ze door het hollandse landschap vliegt.....
.JPG)
vertrek en aankomst 7 februari 09
Klik op de foto's voor de complete slideshow van de vertrek foto's Malaga en de aankomstfoto's Schiphol.
Iss sprong zowat in de armen van haar BAAS.
Zij heeft het gevoeld dat kan niet anders .
Dan kleine Paqui, zat heel afwachtend in zijn bench en keek later met grote ogen de wereld in, snapte er niks van en liet alles maar over zich heen komen.
Ook haar baasje was zichtbaar ontroerd.
Geweldig wat een voelbare klik.
Esperanza kroop heerlijk tegen haar baasje aan en vergat de hele wereld, hetzelfde gold voor haar baasje.
alsof de wereld om hun heen even niet meer bestond...
Anna werd door bijna de hele familie opgehaald.
wat een vreselijk positief welkom voor zo,n klein hondje.
ging van arm naar arm, het kon niet op.
Wij als Granada Padul team hebben weer een flinke dosis kracht hier door ontvangen om nog meer hondjes te redden vanuit een land waar god ze echt vergeten heeft ,op een paar engeltjes na....Jesus en Ana.
Wat zagen alle hondjes er weer prachtig uit.
We gaan door en rekenen op U
Namens het gehele team!!!!!
Bedankt!
Cosima bedankt voor je vlucht begeleiding!!
Aukje
Welkom!!!!!
Zaterdagavond 7-02-2009;transavia hv6118
Er zijn weer 4 hondjes thuisgekomen waaronder ons zo geliefde hond ISS.
Wat een welkom zowel van de kant van de adoptanten als van de reacties van de honden.
Zaterdagavond 7-02-2009;transavia hv6118
Er zijn weer 4 hondjes thuisgekomen waaronder ons zo geliefde hond ISS.
Wat een welkom zowel van de kant van de adoptanten als van de reacties van de honden.
Iss sprong zowat in de armen van haar BAAS.
Zij heeft het gevoeld dat kan niet anders .
Dan kleine Paqui, zat heel afwachtend in zijn bench en keek later met grote ogen de wereld in, snapte er niks van en liet alles maar over zich heen komen.
Ook haar baasje was zichtbaar ontroerd.
Geweldig wat een voelbare klik.
Esperanza kroop heerlijk tegen haar baasje aan en vergat de hele wereld, hetzelfde gold voor haar baasje.
alsof de wereld om hun heen even niet meer bestond...
Anna werd door bijna de hele familie opgehaald.
wat een vreselijk positief welkom voor zo,n klein hondje.
ging van arm naar arm, het kon niet op.
Wij als Granada Padul team hebben weer een flinke dosis kracht hier door ontvangen om nog meer hondjes te redden vanuit een land waar god ze echt vergeten heeft ,op een paar engeltjes na....Jesus en Ana.
Wat zagen alle hondjes er weer prachtig uit.
We gaan door en rekenen op U
Namens het gehele team!!!!!
Bedankt!
Cosima bedankt voor je vlucht begeleiding!!
Aukje
klik op de foto's voor de slide shows...
WILSBESCHIKKING VAN EEN SPAANSE ASIELHOND
Mijn dagen zijn geteldMijn honden lijf is op zijn retourMijn oogjes wazigMijn oren wapperen nog wel in de wind maar kan er bijna niks meer mee horen.Terug denkend aan mijn honden leven overvalt mij het gevoel dat ik het een en ander heb te vergeven.Mijn baas schonk ik ooit, mijn liefde en trouw, weet even niet meer waar hij is, maar lieve baas.... dat stukje blijft voor jou!!Mijn vriendje de galgo.... jij krijgt van mij mijn kracht te overleven!De boxer van het hok hiernaast, krijgt alle kracht die ik ooit had in mijn staart.Mijn gevoel van vertrouwen wil ik geven aan dat prachtige cocker teefje wat eerdaags uit mag vliegen naar een mandje hier ver vandaan.Mijn drinkbak wil ik graag schenken aan de oudjes in het hok rechts van mij.
Mijn etensbak staat te vaak leeg, laat die maar staan.
Mijn halsband is veel te wijd maar die schenk ik aan een mooie poedel meid!Graag had ik mijn hoop!! geschonken aan al die honden die liggen te wachten op een beter bestaan, maar daar begin ik maar niet aan.Mijn Dank geef ik aan al die lieve mensen die zoveel honden een beter leven schenken.Dit alles was de optel som van mijn bestaan, mijn leven zit erop maar de herinneringen zullen nu blijven bestaan.
Getekend; Hope, eens een prachtige hond.
Aukje van hees.
Mijn etensbak staat te vaak leeg, laat die maar staan.
Mijn halsband is veel te wijd maar die schenk ik aan een mooie poedel meid!Graag had ik mijn hoop!! geschonken aan al die honden die liggen te wachten op een beter bestaan, maar daar begin ik maar niet aan.Mijn Dank geef ik aan al die lieve mensen die zoveel honden een beter leven schenken.Dit alles was de optel som van mijn bestaan, mijn leven zit erop maar de herinneringen zullen nu blijven bestaan.
Getekend; Hope, eens een prachtige hond.
Aukje van hees.
vrijdag 6 februari 2009
sterilisatie Rozie
Hallo Allemaal,
Een paar foto’s weer. Het rompertje is op het moment een paar gaten rijker J…L.
Mevrouw Rozie zet namelijk graag overal haar tanden in! Niets is voor haar veilig. Als ze stil is en uit het zicht,
Dan is het voor mij een teken dat ze iets heeft wat niet mag… ze kauwt zich suf.
De eerste kauw staven deed ze nog al lang mee, maar dat gaat steeds sneller. Misschien moeten we eens op zoek naar een ander soort bot. Want zelfs stenen en potscherven (die de planten moeten beschermen tegen de vorst) zij niet veilig voor haar!
Maar oké, het verhaaltje van de sterilisatie:
Dinsdag 3 februari moesten we om half negen bij de dierenarts zijn. Ik vond het allemaal maar niks, maar Rozie liep
Vrolijk niets vermoedend, met de assistente mee, zonder ook maar om te kijken…
Ze zouden rond 3 uur bellen, als Rozie wakker zou zijn, maar het kon ook eerder zijn.
Dana en Ward vonden het maar niks, tussen de middag, dat Rozie er niet was. Een lege mand, geen gespring en geknuffel…
Om 1 uur ging al de telefoon, dat ze wakker was. En ze vertelden meteen dat het allemaal goed was gegaan! Gelukkig!
Zelf hadden we allang ontdekt dat Rozie “maar” 7 tepels heeft !¿ ik was er niet helemaal gerust op; het kan natuurlijk zijn dat er dan nog meer niet klopt… alles was dus oké !
Pam (onze oudste dochter) had al ge-sms’t om te vragen hoe het met Rozie was, ze was vroeg uit en kon mee om Rozie op te halen. We kregen tekst en uitleg. Gemakkelijk verteerbaar voedsel (blikje) voor die avond, en de volgende dag. Met beetjes
Aanvullen met haar normale voedsel. 3 pijnstillers voor woens- , donder- en vrijdag. Een penicillinekuur t/m zaterdag. En het rompertje… wat er ook voor moet zorgen dat ze het niet koud krijgt (van de narcose).
Rozie werd gehaald, voordat we ze zagen hadden we haar al horen piepen. Ze was een stuk minder vrolijk dan ’s morgens
(begrijpelijk!) maar was toch blij om ons te zien! En had alweer volop interesse in de andere honden daar!
Toen moest het rompertje aan, de eerste was te groot, het moest een s-je zijn. Het gaat makkelijk aan en sluit achter met klittenband. Als we haar uitlaten, maken we het achter los, vouwen het een stukje op en maken het aan de zijkant met de klittenband vast! Simpel!
Haar hechtingen (onderhuids) zitten vrij hoog, tegen de ribbenkast aan, er zit een pleister overheen.
Die middag had ze vooral rust nodig! Ze heeft dan ook veel geslapen! Wou zelfs niks drinken.Tegen de avond werd ze weer levendiger. Woensdag was ze ook nog iets rustiger dan normaal. Maar nu is ze weer vrolijk en aktief J!!
Over 2 weken gaan we op nacontrole. Het is dus eigenlijk allemaal vlekkeloos verlopen!
(alleen voor het rompertje niet)
Groetjes
Marlies
Abonneren op:
Posts (Atom)
Hond van de maand
Irvin is onze hond van de maand mei. Klik op de foto voor meer informatie
Klik op de volgende
belangrijke onderwerpen!
Voor info: mail met Gisela: gies@bakkerbv.nl
Wanneer u het baasje van Jonas215 aan het werk houdt, doneert hij 10% van de omzet voor de nieuwe refugio. Klik op het logo.