Kijk nou toch eens, die mooie Nathalie en haar familie.
Zo heet ze het hier nog had, in de brandende zon in Spanje, waar ze steeds verkoeling zocht, zo aangenaam en goed heeft ze het nu.
Dit gunnen we toch iedere hond.........

Wegens mailstoring, de aankomst van Pachi nu pas op het blog.
Later volgt er nog een fotoreeks met relaas over Pachi's nieuwe leventje.




Muchas Gracias!!! Wat ontzettend blij zijn wij met Pachi, dat koppie met die oren, echt fantastisch!Pachi zag er goed en verzorgd uit en rook heerlijk (behalve dan zijn achterpoten, haha). Onderweg naar huis heeft hij aldoor naar buiten gekeken en om zich heen, af en toe kwispelde hij terwijl hij naar buiten keek, super.
Bij zijn thuiskomst kreeg hij een meer dan warm welkom, we lieten hem lekker zijn gang gaan en snuffelen,de mand, de keuken en zijn water en etensbakje kregen een grondige inspectie. Hij kon zijn hart ophalen want in het ene bakje zaten heerlijke honden brokjes/snoepjes en een bakkie met echt vers Nederlands koud water, hij vond het heerlijk!

Tegen het begin van de avond buiten, met zijn eerste rondje, moest hij toch wel even wennen aan die rare kwakende snuiters met die rooie snavels en heeft hij kennis gemaakt met zijn buurhond Jonas.Voor Jonas was het ff wennen, want die kan nog niet zo goed Spaans.

Nu ligt hij bij te komen van de hele dag vol spanning en stress en aandacht en we merken nu aan hem dat het een hele onderneming is voor zo'n pracht van een pup van 4 maanden. Het is niet alleen de dag vandaag, maar ik denk ook zeker zijn eerste 4 maanden na te zijn gedumpt in de vuilnisbak! Triest maar waar, maar gelukkig, dat wás, want wij zullen er alles aan doen om hem het te laten doen vergeten en veel, heel veel liefde te geven en een thuis, zijn plekkie zijn stekkie voor de rest van zijn leven.

Wij houden jullie allen op de hoogte van het reilen en zeilen van Pachi.

Kaisser is thuisgekomen !
Hij is persoonlijk opgehaald uit Granada Padul door zijn baasjes.
Wij wensen hem samen met zijn baasjes een heel gelukkige toekomst!

Ingekomen bericht van de baasjes van Fé:

Hallo allemaal!

Met Fé gaat het nog steeds heel erg goed! Ze is een lieve, sociale en vrolijke hond en blaakt van gezondheid!
Nog elke dag zijn we blij dat we jullie website tegen kwamen toen we op zoek waren naar een lieve pup! Een lieve pup kregen we en de pup is inmiddels een jong volwassen hond geworden. 21 augustus werd Fé alweer 1 jaar...wat gaat de tijd toch snel! Bij deze wat vakantie foto's!



Namens ons allemaal:
van harte gefeliciteerd, Fé
en dat je nog maar vele, gelukkige jaren, samen met je baasjes, mag beleven.

(klik hier voor de geschiedenis van Fé)

Zoals u kunt lezen op onze site, zijn Dirkje Plantinga en Michiel de Ruiter naar Spanje gereisd en hebben honden mee terug genomen op 22 augustus 2009. Hun verslag is indrukwekkend. Wij brengen het nogmaals ook hier graag onder de aandacht, om ze te bedanken en in het zonnetje te zetten.

Mensen die ergens in geloven en het omzetten in daden.

Namens Granada Padul hartelijk bedankt!

Bezoek aan Refugio Granada Padul

Een weggetje de heuvel op en dan, als we de huizen achter ons hebben gelaten, en nog enkele grijze bedrijfsgebouwen en een soort zendmast passeren, als laatste de ommuurde refugio. Veertig bij veertig meter, een grind- en zandachtige bodem, blakerende zon, grijze gemetselde muren van blokken die aan de voorkant wit geschilderd zijn met blauwe stippen om toch nog een azulejos-sfeer te creëren. Om de zoveel meter een stalen spijlenhek in de muur, de toegang tot de een hok. Geen dak. Boven de muurtjes uit steken ingemetselde lange ijzeren stangen. Aan de stangen soms gaas, meestal wat kunststof doek, dat op bouwsteigers wordt gebruikt. Het geeft geen volledige schaduw maar toch iets.

Een enkel hok is leeg, maar verreweg de meesten zijn gevuld met 3, 4, 5 of zelfs 6 honden.
Vrijwilligster Gloria zit achter haar eigen hekje onder een parasol naast het houten gebouwtje, dat in de hoek van het terrein bij de grote stalen ingangspoort staat. Zij rookt een sigaret en drinkt een Rioja.

Zoals honden dat doen, de één begint met blaffen, de anderen volgen, de één fanatieker dan de ander. Een mengeling van gevoelens. Enerzijds medelijden: ze hebben beroerde ervaringen en ze zitten tenslotte vast in wel hele simpele omstandigheden bij vaak uitersten in temperatuur: hete zon in de zomer of (vries)kou in de winter. Maar daarnaast bewondering en blijdschap om mensen, die zich het lot van deze dieren aantrekken en dat op een geweldige manier doen: liefdevol en professioneel.

De kooien gaan na elkaar en niet tegelijk open. Uit een geopende kooi stormen de dieren blij naar buiten. Lichaamsbeweging, verkoeling in één van de opblaasbadjes, smeken om aandacht en een knuffel van Ana en Jesus en van die twee vreemden, die er nu rondlopen. Sommigen in een niet aflatende poging om je neus en je oren te likken. Wij zijn enorm onder de indruk van de rust die hier heerst naast alle stormachtigheid. Er wordt nooit geschreeuwd, hooguit een rustige correctie. De dieren vormen geen ordeloze meute, maar zijn individuën die allemaal bij naam gekend worden en die allemaal, hoe kort soms ook, individueel worden benaderd, toegesproken, geaaid, geknuffeld. We kunnen zien dat ze voelen dat ze gekend worden, dat ze blij zijn met mensen. Ook honden die aanvankelijk alle vertrouwen in mensen kwijt waren. Het lukt Ana en Jesus met al hun tact en liefde, begrip en zorg, en niet te vergeten door de goede sfeer die hier heerst, ook bij deze dieren weer ‘confianza’, vertrouwen, in mensen en het leven te laten krijgen.

Ana heeft veel contact met dieren, en maakt intussen elke geopende kooi schoon met de waterspuit, die aan een grote slang vanuit een waterpunt ergens op het terrein komt. Uitwerpselen worden direct opgeveegd. En dat alles in diezelfde kalme sfeer. De ene na de andere hond komt naar ons toe. Knuffelen, aaien, spelen. Gelukkig staan er enkele kleine boompjes, die toch behoorlijk wat schaduw geven. Er zijn kleine muurtjes omheen gemetseld, waarop je even kunt zitten met een hond op schoot of tegen je aan.

Van 16.00 uur tot 20.00 uur. Kooi na kooi. Eén, de beste ruimte, blijft gesloten: de jongsten, de hele kleintjes. Daar gaan wij naar binnen. Wat een schoonheden en schatjes.
En terwijl Jesus in die tussentijd een grote kooigenoot van de gelukkige Kaiser (hij wordt binnenkort door zijn adoptieouders zelf opgehaald) een tijd uit de kooi laat, vertroetelen wij de kleintjes. Een klein witje met krulhaartjes zit een hele tijd doodstil met het kopje tegen Dirkje aan. Op Michiel’s arm ligt een hondje verzaligd te kijken, de 4 pootjes ontspannend bungelend. Als laatsten mogen de grootsten eruit. Je moet je schrap zetten om niet omver gelopen te worden. Zoveel enthousiasme in snelheid en kracht omgezet. Maar net zulke fantastische lieverds.

Wij telden zo’n 70 à 80 honden in de refugio, gelukkig al weer minder dan een maand ervoor, begrepen we. Maar Ana en Jesus hebben er ook meer dan 10 thuis: honden die zonder extra aandacht verpieteren, of bijzondere gevallen, zoals Stella die met etterende wonden werd gevonden (beschoten en helaas was één voorpoot niet meer te redden). En ook bij enkele anderen zijn nog de nodige honden ‘gestald’. Alles bij elkaar ruim honderd.

Het doel van onze reis was het begeleiden van de driepotige Stella (ze krijgt volgens ons fantastische baasjes, die heel bewust dit dier, pas anderhalf jaar, een mooi leven willen geven), van Paola, Peggy, Fibi en Nathalie. Dinsdag heen met het vliegtuig, zaterdag terug. Maar deze gelukkige honden waren al een paar dagen bij Ana en Jesus thuis. Dat doen zij altijd voor de adoptie. Ze worden dan in alle rust gewassen, gekamd, geborsteld. Wij ervoeren het als heel respectvol om de dieren heel verzorgd te laten beginnen aan hun grote reis naar een nieuwe toekomst met hun nieuwe baasjes en bazinnetjes.

Het is een zeer bijzondere ervaring het mooie en tegelijk moeilijke werk te zien van een hondenopvang in een land waar velen weinig met dieren op hebben. Een tegenwerkende, uiterst hond-onverschillige gemeente. Soms zelfs rechtstreekse agressie van omstanders bij het ophalen van een gewond of bedreigd dier. Ana heeft al klappen gehad, de refugio is beschoten en de politie weigert iets te doen. Hulp uit het buitenland is hier nog lang nodig.
Ons bezoek aan de refugio in Padul waar ook onze eigen twee bastaardbroertjes, de zandkleurige Niki en de donkere Rafa met zijn onderbeetje vandaan komen, heeft veel indruk gemaakt. En ook wij hebben ‘confianza’, groot vertrouwen, gekregen in de aanpak van Ana en Jesus: met kennis van zaken en met liefde, de sterkste combinatie. Wij zullen graag helpen meedenken over alle vormen van effectieve hulp.

Dirkje Plantinga
Michiel de Ruiter

Foto's van een herkenning:
Stella en Bebe die elkaar terugzien in Nederland.

Update: En wat een geweldig nieuws:
BEBE WOONT VANAF VANMIDDAG BIJ STELLA!!!
Samen woonden zij, na vreselijke mishandeling, bij
Ana en Jesus in huis en nu zijn ze opnieuw samen!

Meer woorden zijn overbodig....

Ingezonden bericht:

Hi Aukje,
Zou je aub voor mij Jesus en Ana heel erg willen bedanken voor alle zorg,die ze voor Stella hebben gehad ,wij zijn zo dankbaar dat ze in ons leven is gekomen.

Het gaat goed met Stella, of te wel Zahra. Ze is heel vrolijk loopt kwispelend door het huis en begroet iedereen die binnen komt. Ze is echt heel erg lief en blij,maar ook ondeugend. Dat is juist zo leuk. Ze rent door het huis met een balletje,laat het vallen en stormt er dan meteen weer op af. Als ik bezig ben, dan ligt ze in haar mand. Als ze nu een koekje krijgt, brengt ze die soms naar haar plek. Ze heeft ook een kluif en die wordt verdedigd, maar alleen tegen Christopher, Pepijn mag haar knuffelen, dan is ze ook heel voorzichtig maar heeft Pepijn een snoepje dan weet ze die heel voorzichtig te ontfutselen.

Vanmiddag zijn we naar de dierenarts geweest,om haar even kennis te laten maken. Onderweg daar naar toe, misschien 5 meter bij ons huis vandaan, ging ze liggen ze deed geen stap meer. Ik ben toen terug gegaan en heb Chris gehaald en toen rende ze weer mee. Bij de dierenarts is Chris ook eerst naar binnen gegaan. Ze is zo gezond !!! Wat hebben Jesus en Ana goed voor haar gezorgd, het zijn heel bijzondere mensen die ik dolgraag wil helpen. Alleen was haar chip er weer uit, dat gebeurt soms, en heeft ze een nieuwe gekregen, en op haar linker pootje heeft ze een hard knobbeltje. Wij wisten niet wat dat was, maar volgens de dierenarts zit daar nog een kogeltje. Zolang ze er geen last van heeft kan het blijven zitten .
Marianne

Asmara ..... ik ben heel blij met Stella! Ze is mijn beste vriendin. Ze ligt altijd bij mij als ik speel

Hier het vreselijke en aangrijpende verslag van Fabienne.....
Het verhaal bevat schokkende beelden....

In het dodenstation van Los Barios gaat het er weer eens afgrijselijk aan toe, we blijven een beetje weg en helpen niet zo veel, omwille van de moeilijke tijden en de enorme hoeveelheden hondjes die ons rechtstreeks worden gedumpt, alle middelen zijn goed....toch gaat het me niet voorbij....mijn hart en gedachten zijn bij hun....



In de donkere hokken waar de urine en stront de muren doordringt, waar geen licht naar binnen komt, waar sinds maanden nu enkele jonge en oudere honden erbarmelijk verblijven. Onze Ida is er eentje van, omdat ze naar de man ter plaatse niet al te vriendelijk was werd ze 4 maanden lang gestraft en opgesloten, zonder licht, in haar eigen uitwerpselen. Ida heb ik kunnen redden met veel show... De deur naast haar zitten 2 pittbulls, een herder en een bange podenco, en nog enkele ter dood veroordeelden...




De arme honden hunkeren naar de dood, want dat is wat hen wacht, ze zijn ten dode opgeschreven. Maar toen we vroegen waarom ze dan zo lang moeten wachten op hun uiteindelijke verlossing, want dat is het voor die arme stakkers, kreeg ik als antwoord: Er is geen plaats meer in de frigo's.......
Godverdomme denk ik dan, ik slaap er niet van en zal deze dieren helpen, hoe dan ook! Samenwerking is er totaal niet, je belt en vraagt, je overlegt en tracht een oplossing te krijgen, maar geen gehoor, wel veel beloven, doet een zot in vreugde leven, he...
Hier zie je enkele honden in deze onheilsplek...


Deze pitbull, samen met nog enkele andere, zitten sinds maanden in dit donkere hol gevangen....ook zij hebben gevoelens, ja, het zijn Pits, Stafs .... maar zij worden door ons mensen zo gediscrimineerd, zo misbruikt! Gegeven en verkocht aan de verkeerde mensen.....dit is het resultaat ...... de stakker is gek van ellende, kijk in die ogen..... kijk in die trieste, ongelukkige ogen....

Morgen gaat de zon weer op, wij nemen samen een koffietje, en kijken weer gezond de dag tegemoet. Hoe kijken deze dieren tegen de dageraad op.... in hun eigen uitwerpselen, sinds maanden, enkel een trap en een bak met oud of geen eten en een drinkbak met vuil water, de hitte, rond de 40 graden...de donkere muren...
Hoe moeten zij zich voelen.....

Het bloed stroomt door mijn lichaam met zo een woede, maar met zoveel onmacht, zoveel verdriet, met zoveel gedachten die ik wil waar maken, om hen die ons roepen, want dat doen ze, te helpen, maar als altijd staat de grote boosdoener voor je neus, geld, geld geld!!! Als ik maar rijk en knap was, kon ik zoveel meer doen, haalde ik hen eruit, morgen, neen, nú, allemaal, maar ik mag niet, ik ben niet in die mogelijkheid, ik moet roeien met mijn eigen mogelijkheden, mijn medewerkers roepen me terug, Fabienne, je kan ze niet allemaal redden, volledig akkoord, maar kunnen we dit dan zomaar laten ???????????

De mensen ?? die deze dodenstations runnen, zoals Cartama, en zovele anderen vragen ons dan 40 Euro om zo een hond uit dit dodenhol te halen, of kan ik zeggen, moderne Auschwitch? Behalve de gaskamer is alles nog compleet, vaak wordt me zelfs de ingang verboden
door een van de eigenaars omdat ik zijn praktijken en handelingen in het openbaar breng, bedreigingen en zoveel meer, gaat me het ene oor in en toch zo vlug weer het andere uit, .....alleen is het erg dat niets veranderd .... zij hebben de macht en de wet aan hun kant,
10 dagen,.... en de wet wordt toegepast....inslapen, hoe, een vraag die onbeantwoord blijft..... alleen al hoe ze de honden in ons bijzijn behandelen spreekt boekdelen, heb je enig beeld hoe het eraan toe gaat als wij geen getuige zijn ?????????

Dit is de realiteit, dit is wat hier gebeurt, elke dag opnieuw.....

2009 ????? Europa ??????

Fabienne

Granadapadul heeft zo'n respect voor Fabienne!!!
SAMEN MOETEN WE ACHTER HAAR STAAN!!!!

Aukje van Hees

Zoe is een gelukshond van vorig jaar en ze moet nog een lange weg gaan om vertrouwen te winnen...
Gelukkig heeft zij haar maatje Shiva, bij wie ze graag ligt.
Ze is destijds door de politie in beslag genomen en het vertrouwen in de mensheid moet helemaal opgebouwd! De tuin is veilig gebied voor haar en ze wil graag in de toekomst, als ze nog wat verder is, de wereld meer gaan ontdekken. Ze wil wel graag maar durft nog niet!
Gelukkig is zij in goede handen bij Rob en Jacqueline!

Als team wensen wij hen, samen met Zoe en Shiva, alle goeds toe!

Het baasje van Nathalie schreef ons het volgende:

Wat een bijzondere dag was Zaterdag de 22e Augustus voor ons gezin. Vorige week kregen we te horen dat op mijn verjaardag Nathalie naar Nederland zou komen. Een beter verjaardagscadeau kan je je niet wensen!

Vrijdagavond nog even de laatste inkopen gedaan bij de dierenwinkel en we waren er klaar voor. Zou ze er echt zo uit zien als op de site en zou ze echt zo lief zijn als werd beschreven?

Het moment dat de benches door de deuren kwamen zag ik het snoetje van Nathalie al nieuwschierig kijken. We waren gelijk verkocht, wat een moppie. Geweldig om haar daarna in je armen te kunnen sluiten. Ook voor de kinderen was het nu eindelijk echt!

Zoals ik hoopte dat het hondje zou zijn zo is Nathalie.
Een en al vrolijkheid, aanhankelijk, trouw, een hartje van goud, alsof ze er altijd al bijgehoord heeft. Het is echt ongeloofelijk hoe relaxed ze is en hoe ze zich voegt in ons gezin. Ik kan bijna niet geloven dat ze van de straat komt want het is gewoon een goed opgevoed hondje. Zaterdagavond was er natuurlijk wat bezoek, die allemaal naar het hondje wilde komen kijken, Nathalie vindt alles leuk en geweldig en begroet iedereen of ze diegene al jaren kent.Zondag heerlijk gewandeld in de duinen,het is een genot om Nathalie te zien ravotten met de kinderen.

Ik kan nog wel even doorgaan maar ik denk dat jullie zo wel een aardig beeld hebben van hoe we het met elkaar hebben. Nu ik dit stukje typ ligt ze aan mijn voeten want inderdaad Aukje, zoals jij al zei,ze wijkt voorlopig nog niet van mijn zijde.

Iedereen alvast van harte bedankt en wie weet tot ziens op de adoptantendag.

Ook Peggy, nu Aya geheten, één van de 3 containerpups, heeft een thuis.
Haar baasje stuurde ons foto's en schreef het volgende:

Wat zag ze er goed verzorgd uit, geweldig. De kennismaking met mijn andere hond en kat verliep prima. Mijn eerste hond Kes komt regelmatig aan met een speeltje dat ze voor de snuit houdt van Aya en dan zachtjes wegloopt om Aya uit te nodigen voor een trekspelletje.
Aya heeft veel geslapen die verdere dag en 's-nachts gewoon lekker tegen mij aan geslapen alsof het altijd zo geweest was. De volgende dag kennis gemaakt met de buurkinderen en mijn moeder waar mijn honden zijn als ik er niet ben. Vond ze ook allemaal geweldig. Kortom ik ben reuze blij met haar en ga haar vol goede moed opvoeden en verder socialiseren. Jullie horen nog wel van ons.

Heel erg bedankt en sterkte met jullie werk in Spanje.

Even voorstellen....mijn naam is tegenwoordig Cocky of tewel Staart. Ik ben de enige hond met een staart in mijn roedel hier en ach....zolang ze het maar goed bedoelen kom ik wel als ze me Staart noemen.

Momenteel zit ik met mijn bazin Aukje en haar familie, nu ook mijn familie, in Frankrijk. Wat een autorit zeg, samen met een Spaanse collega Flip in een bench achter in de auto, de blinde oude cocker Opoe mag op de achterbank en de rest is al een week eerder met mijn baas, Theo, naar Frankrijk vertrokken.
Kon wel goed Aukje in de gaten houden en zo nu en dan schoven de kinderen wat lekkers door de tralies naar binnen.

Eerst dacht ik nog van het zal toch niet waar zijn dat mijn verblijf in Nederland er op zit en ik een enkeltje Malaga krijg!
Maar eenmaal Schiphol en Brussel voorbij kwam de rust.

Wij!! hebben de rijkdom van een prachtig oude boerderij in Frankrijk met heel veel land erom heen en dat ik helemaal uit mijn dak ging toen we daar s'avonds aankwamen hoef ik natuurlijk niet te vertellen, al mijn cocker vriendjes en de rotweiler van Tobias stonden op ons te wachten, nu geloof me we hebben het op een rennen gezet, wauuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuw. Wat een ruimte!! Ik kan daar rennen, blaffen, in de stinkvijver springen, af en toe lekker liggen rollen in stinkende dingen zoals dode vogels hahahaha en heerlijk in de warme zon slapen. Dit laatste doet mij een beetje aan de goede dingen van Spanje denken, alleen blijft het volgens mij bij deze herinnering.

Afgelopen week heb ik iedereen geshowd hoe goed ik onder water kan kijken en dan met een steen boven kom, ja en dan bedoel ik de stinkende vijver hahahhaha. Ik kan met mijn kop onder water en dan kijken. Ze hebben het me wel 10 keer weer laten doen,tja, wij cockers staan erom bekent dat we waterratten zijn.

Ook mocht ik mee naar een rivier met stroomversnelling. Samen met de grote kinderen van steen naar steen springen, wat een feest.Soms er afglijden en dan een eindje met de stroom mee.Ik wist niet dat dit allemaal bestond. Geslapen dat ik heb die nacht, kapot was ik,maar wel weer lekker schoon.

De ballen van de kinderen zijn inmiddels ook bijna allemaal gesneuveld want voetballen snap ik nog niet helemaal, als ik de bal eenmaal heb wil ik hem graag zelf terug brengen en daar heb je even wat kracht bij nodig om hem wat makkelijker te kunnen vasthouden!!!!!

Vandaag gehoord dat het feest er weer bijna opzit en we volgende week weer richting Holland gaan en ik weer gewoon mee mag naar huis!!!

In januari zat ik in Granada midden in de sneeuw, vastgebonden aan de middenvangrail van een snelweg. Mijn vorige baas had genoeg van me en wilde er geen geld aan uitgeven om me naar een fatsoenlijk asiel te brengen.
Zelfs het dodingsstation was nog niet goed genoeg voor me.
Hij wilde me van het leven beroven!!!
Dat is dankzij Jesus niet gelukt en geloof me , nog iedere dag denk ik dat ik droom alleen zijn deze dromen geen bedrog.
Jammer dat ik het adres van die man niet weet want ik had hem graag een foto vanaf mijn vakantie adres gestuurd, had hij boven zijn geweten kunnen hangen als hij die tennminste kan vinden!!!

Wat hou ik van het leven en wat ben ik blij met MIJN familie
Mogen vele Spaanse honden net zo gelukkig zijn of worden als ik!!!!!!!!


Vanuit Frankrijk...au revoir .

Cocky ,alias staart

Familie de Ruiter-Plantinga was voor ons naar Spanje gevlogen om honden te halen. Dit zijn foto's die Jesus van hen gemaakt heeft in het asiel.
Op hun terugvlucht hebben ze Peggie, Paola (nu Boefje genaam), Stella, Nathalie en Fibi meegenomen.

Namens Granada Padul en de honden heel veel dank hiervoor!

Gisteren kwam Boefje, voorheen Paola, aangevlogen.
Ze schreef ons:

Ik heb heerlijk geslapen.
Ik heb de 4 B's ook ontdekt.
B van Belle die m’n vriendje is…
B van Bed wat heerlijk ligt
B van Buik lig ik ook graag op
B van bedankt voor jullie goede zorgen.

Hoe vind je mij op de foto… Ben ik niet knap..




Wij vinden Boefje reuze knap en wensen haar en haar baasje veel geluk!

Een heerlijk foto kregen we binnen van prinses Audrey, inmiddels een echt dondersteentje en Max en zij zijn nog steeds echte maatjes!

Ramona is geadopteerd door een Duitse familie die in Spanje woont en die 7 jaar geleden al een andere hond uit het Padul asiel geadopteerd had.

Wat heerlijk voor Ramona, deze heerlijke,grote hond, dat ze nu ook eindelijk een eigen thuis heeft.

Veel geluk, de afgelopen dagen.
Maar het asiel kent nog steeds een stroom aan nieuwe honden.
Dit filmpje betreft grotendeels nieuwe honden die op de site komen.
Een paar zoals Liefs, Carlo en Yuli staan er al op.

Ook deze honden hopen dat zij spoedig het geluk in de ogen mogen kijken, al zitten ze nu veilig bij Ana en Jesus.

Kijk nou toch, die lieve Simon, één van de gelukshondjes van augustus 2009, hier samen met zijn vriend Bolero. De gelukkige baasjes schreven:

Het gaat allemaal uitstekend met Simon & Bolero ,het is alsof hij al jaren bij ons woont en altijd al bevriend is geweest met Bolero....Super!

Wij kregen van Mildred mooie foto's toegestuurd, waarvan we weer een compilatie hebben gemaakt. Vreugde, spanning en geluk bij de nieuwe baasjes en de gelukshonden!

Wij wensen alle baasjes en honden gelukkige en liefdevolle jaren samen!

Op 14 augustus kwamen weer gelukshonden aan.
Via de site "gaat ie mee? " kregen wij toestemming dit te plaatsen.
Klik hier voor meer informatie.

Het gaat heel goed met Mista, één van de gelukshondjes van juli 2009!
Een echte schat!

En wat nóg een geluk is, is dat CARLITOS op 14 augustus
haar buurhond is geworden!

Sinds maandag 4 augustus heeft Audrey een prachtig gouden mandje gekregen op een zorgboerderij/minicamping in Drenthe. Ze heeft er inmiddels al een echt vriendinnetje en is dikke maatjes met bordercollie Max. Ze is zooo leuk, parmantig, slim en noem maar op!!! Ze waant zich een koninginnetje!! Probeerde met een van de katten mee muizen te vangen en kon echt niet tegen haar verlies!!!

Weet u het nog, hoe Claudia binnen werd gebracht in juni:



Klik ook HIER






En kijk nú eens. Haar poot is helemaal genezen, vrolijk dartelt ze rond, ze is blij, maar toch.......

Liever zou ze samen met een nieuw baasje spelen.
En tot op heden heeft niemand zich nog gemeld.
Onbegrijpelijk, wanneer je dit snoetje ziet.....

Ongelooflijk,deze schatjes werden ontdekt bij het legen van een vuilniscontainer. Net op tijd werden ze gered. Pachi, Paola en Peggie hopen op een gouden toekomst.
Ze zijn 4 maanden oud, 20cm hoog en komen eerdaags op de website ter adoptie.

Hoy era un dia de fiesta en el Refugio, habia un vuelo, cuatro familias esperando, cuatro amigos que iniciaban una nueva vida.
En este hermoso dia, nuestro lider, nuestro tesoro y abuelo Robus, se ha marchado, se ha ido donde ya no podemos recibir sus ganas de vivir, su alegria, su mirada clara, su belleza y sobre todo su amor.
Mi querido amigo, sento ser un persona egoista, pero me dejas un profundo vacio en mi corazon, asi que te pido perdon y siento haberte fallado.
Te doy las gracias porque te has ido en silencio, suavemente y con gran dignidad nos moviste el rabito y nos dijiste ¡¡ hasta pronto!! AMIGOS.

Kort samengevat waren ze blij met de 4 hondjes die gister hun geluk tegemoet mochten vliegen maar is er heel veel verdriet dat Robus die voor alle vrijwilligers van het asiel zo bijzonder en dierbaar was is heengegaan. Hij wordt zeer gemist.

Vandaag is weer een spannende dag; er komen weer gelukshondjes aan!
(ongetwijfeld volgen er foto's of filmpjes)

Denkt ú aan de achterblijvers..........


KLIK

Hoe u (verder) kunt helpen: klik

EDIT 10 AUGUSTUS 2009:
Omdat er nog meer foto's van Storm binnen zijn gekomen, is het filmpje vernieuwd.

Storm,(één van de gelukshondjes van juni 2009) samen met z´n maatjes Pien en Puck. Het gaat heel goed met Storm.
Hij doet z´n naam ook eer aan: hij gaat echt als een wervelwind!
Pien,Puck en Storm zijn absoluut een onafscheidelijk trio geworden!



Citaat baasjes van Storm:
Onze hartelijke dank gaat uit naar Granada Padul en met name naar Ana en Jesus en niet te vergeten: hun kinderen die ervoor hebben gezorgd dat ook Storm een fijne toekomst tegemoet kon gaan en een juiste aansluiting kon vinden in ons kinderrijke gezin met 6 kids! Ondanks z´n terughoudendheid in het begin, merkten we dat hij zeker ook kinderen gewend was. Petje af voor dit geweldige Spaanse gezin!!!

6 pallets met voornamelijk puppyvoer hebben we van Mars Nederland gedoneerd gekregen. Het is super dat we in 1 keer zo veel brokken hebben mogen krijgen voor de honden!!!

Mars Nederland, bedanken wij enorm voor deze donatie van deze Nutro brokken!



OPROEP:
WAT ZOU HET FIJN ZIJN ALS DIT VOER Z.S.M. OP DE PLEK VAN BESTEMMING ZOU ZIJN.
Welk transportbedrijf die op Malaga of Granada rijdt, is bereid het mee te nemen wanneer ze laadmeters over hebben? Dat zou erg fijn zijn! Mail ons dan.