De jongste zoon van Jesus en Ana met Ewin....
Ewin heeft niet zoveel haast om zijn koffertje te pakken, ;-) hij heeft het daar erg goed.......

Wij hebben al vier hondjes uit Spanje ,en dit was het sluitstuk , Campeon .
Samen met Lucia , Ewina en Seal kwam Capeon laat op donderdagavond 11 februari aan .Toch iedere keer weer die emotie ,en spanning want Campeon heeft een hartafwijking en hoe heeft hij gerageerd op de reis , want dat is toch heel spannend voor die lieverd. Op dit moment dat ik dit verslag schrijf, ligt hij aan mijn voeten en de rest daar omheen .Dat is precies hoe het gaat met hem. hij is een mensenhond , hij is heel gericht op mensen , misschien weet hij niet dat hij een hond is.

Want hij lust cappucino , eet de krant , wandelt mee in het bos naast ons en is dolblij als hij eindelijk weer thuis is want dan kan hij tegen de boekenkast aan plassen .Je ziet de opluchting op zijn koppie .Alhoewel het wat beter gaat en wij enthousiast zijn als er buiten wat geproduceerd wordt .Heel af en toe speelt hij met Pepe. Maar hij is heel leuk , een rakker met ondeugende oortjes en steeds meer een kwispelende staart . Slapen bij de andere honden doet hij niet , maar het liefst bij ons of in de bench. Hij heeft schitterende bruine ogen , en verovert je ter plekke , dus wij zijn heel blij dat hij nu bij ons woont.

Maar hij heeft ook longstuwing en hoest lelijk , dat komt door zijn hartje , daar breekt je hart van als je dat hoort , want ook al weet je dat hij wat heeft , hij moet nog een hele tijd mee als het aan ons ligt.Wat we ook merkten, is dat hij een hele harde buik heeft , de dierenarts is er mee bezig en volgende week wordt zijn ontlasting drie dagen achter elkaar onderzocht, en levert dat niets op, dan volgt die week daarna een echo. Duim aub allemaal voor hem , hij verdient het zo .Als je ziet hoe Orejitas is opgeleefd , hij springt en huppelt door het bos ,en Orie is eigenlijk zo'n deftig soort kamerheer, Campeon en rakker een ondeugd. .

Met Flora gaat het super , ze is zo lief en zacht en blij , dan merk je hoe snel ze gewend is geraakt. Zahra is onze superhond en Pepe doet wat wij nooit van hem verwachtten , luistert uitstekend in het bos , hij loopt nu steeds los en als je hem roept , vliegt hij naar je toe op zijn korte pootjes.Deze kleine man krijgt het voor elkaar dat iedereen met hem speelt , en zelfs Flora vindt het heerlijk als hij bij haar slaapt.
Wij genieten van ze , Marianne

Het is niet te geloven, niet te vatten, niet te aanvaarden,...
LOLA , een cockervrouwtje van 12 jaar oud,...

In 2006 verloor LOLA haar bazinneke aan de dood, haar mensenmama ging heen en
lieve LOLA, met een karaktertje van goud, net als haar vachtje, kwam terecht in het dodenstation,
het werd de hel van haar leven, dacht ze toen,....maar een spaans gezin adopteerde Lola na korte tijd,
en alles leek een wending te krijgen, Lola was bij hen voor 4 jaren,....
2006 - 2010,
tot gisteren,...
een ring aan de bel,...aan de poort,..
een grote zak gesloten met een bewegend iets in,...
We brengen deze hond terug,....
Wij kijken verbaasd, ..... hond, waar is de hond ????
Ja, we hebben haar in deze zak gestopt, want we kunnen de geur niet meer verdragen,...ze stinkt,...
We rukken de plastieke zak uit hun p.ten,...en naar adem snakkend komt Lola tevoorschijn,..
"'Het"' lacht ons uit en verdwijnt,... wij staan met Lola in onze handen.... tranen vloeien, van onmacht,
van boosheid, van ellende,...

Lola, is zwaar verwaarloosd, ze is blind en ze kijkt ons aan, met die hele droeve oogjes,
blind, maar met zoveel expressie, God, sta ons bij, hoe kan je toch zoiets een onschuldige beestje aan doen,
haar oortjes zijn een stinkelden hoop viezigheid, ontstoken en zo pijnlijk, haar zicht verloor ze door de
verwaarlozing, ... Lola is oud en heeft niet veel kansen maar ik hoop zo dat iemand nog even deze lieverd
wil gelukkig maken, wij gaan haar verzorgen en weer beter maken, ook al is het maar voor even,...


Fabienne

Gelukkig,heb ik nu een dak boven mijn hoofd.Gelukkig, mag ik hier blaffen zonder dat ik in elkaar geschopt word.Gelukkig,zijn mijn wonden verzorgd en is mijn pijn verzacht.Gelukkig,heeft mijn leven eindelijk zin.Gelukkige, zie ik vele vriendjes met hun koffertje gepakt, klaar staan om naar  huis te mogen.Gelukkig, zie ik jullie huilen en lachen om ons.Gelukkig,weet ik dat jullie heel hard moeten vechten om jullie hoofd boven water te moeten houdenGelukkig,weet ik dat jullie het niet opgeven en wij!! heel belangrijk zijn nu!Gelukkig, voel ik me geborgen in jullie schoot.Gelukkig hoef ik even niet meer te vechten en ben ik gelukkig dankzij jullie.Bedankt namens al mijn vrienden die door jullie gelukkig zijn geworden.

Even een berichtje over Vera, nu onze Isa. Ze is 2 weken geleden aangekomen op Zaventem.  Wat een pracht hond!  Ze was wat angstig en gereserveerd: ze wilde niet door een deur, wilde niet op een kussen slapen, een mand was helemaal geen optie. Ze was bang van armbewegingen en stemverheffingen.  Aan de lijn lopen ging moeilijk.  Maar nu, na 2 weekjes hard werken, veel knuffels en veel snoepjes is ze open gebloeid. Ze loopt nu aan de lijn, luistert al naar haar naam, is zindelijk en al veel zelfverzekerder. Ze wandelt nu goed mee en kan zelfs al naast de fiets lopen, wat een belevenis!!  Binnenkort gaan we met haar op cursus. Dat zal ze fijn vinden, want we merken dat ze graag iets doet en heel makkelijk dingen leert.  Dat is de herder in haar!  Op de hondenwei mag ze los en ze luistert prima, ze houdt je constant in het oog en volgt je overal. Ze kan het goed vinden met onze 2 andere hondjes, maar de kippen moeten uit haar buurt blijven. Onze paarden heeft ze al gezien maar nog niet van dichtbij, dat is voor binnenkort.  Ze is naar de dierenarts geweest en goedgekeurd voor de dienst.  

Op 17 december werd Gloria geopereerd. Onlangs kregen we dit goede bericht én prachtige foto's:

Met Milow gaat het super goed! hij leert enorm snel, de comando's: Zit, Lig, blijf en af, heeft hij al onder de knie.We zijn hem nu nog aan het leren wat poot betekent. Hij en de kat gaan ook wel goed samen, alleen rond etenstijd hebben ze nog wel eens ruzie over welk eten van wie is, maar dat blijft bij blaffen en blazen. Verder past milow zich uitstekend aan, aan Nederland, hij is gek op het spelen in de sneeuw namelijk.
Ook is hij gek op zijn oppas en medebaasje, Juan. Elke keer als Juan hier komt, houdt hij maar niet op met kwispelen. Ook bevallen zijn speeltjes hem heel goed.

Sinds 24-01 slaapt milow alleen beneden in zijn bench. In het begin was hij heel goed in piepen namelijk, die periode heb ik op de bank geslapen, maar beetje bij beetje lieten we hem steeds meer alleen. Nu gaat dat heel goed.  Ook heeft Milow al vele hondenvriendjes in de buurt.  hij steelt de harten van vele voorbijgangers.

Ik en milow zijn al goed aan elkaar gewend, we spelen vaak met de bal en sinds kort brengt hij die ook daadwerkelijk terug..haha. Alleen bij Juan nog niet.

Vandaag is zijn penning binnen gekomen en we zijn ook al twee keer bij de dierenarts geweest.Een keer voor de controle en het ophalen van de wormenkuur en de tweede keer omdat milow even aan de diarree was.
daar is hij nu al wel weer vanaf hoor.

Milow is een echte knuffel, hij zit graag bij je en krijgt graag aandacht. maar ook kan hij af en toe een enorme dondersteen zijn , we hebben onze schoenen en sokken al een paar keer uit zijn bench mogen halen.
en hij gaat er met alles vandoor wat hij kan vinden. ook de zindelijkheid van milow is goed, na 5 dagen plaste hij al niet meer in huis.

Dus zoals u waarschijnlijk wel kunt lezen gaat het goed met milow, we zijn enorm trots op hem en zouden ons gezin niet meer compleet kunnen noemen zonder hem.

Zoals op de foto's te zien, kan hij het goed met Perra vinden. Hij is nu 2en een halve week bij ons en het gaat erg goed, doet niks meer in huis, kan buiten los en gaat dan wel op onderzoek (doet zijn naam eer aan ) en net als al die Spaanse honden, zijn de vogels wel erg interessant. Van de week had hij vast trek in kip want die had hij bijna in zijn bek. Hij doet alles na wat Perra doet en weet ook goed dat het lekkers in de keuken te vinden is.  Hij is wel een stuk drukker dan Perra, maar als hij buiten zijn energie kwijt is, gaat hij heerlijk slapen met zijn Spaanse vriendinnetje.
 Lieve groetjes Yvonne en vette lebber van  Perra en Sherlock

 

Alweer bijna drie maanden mag ik me de trotse baas van Puck noemen. Deze prachtige (wat mij betreft de allermooiste) hond kan ik nu al niet meer missen. Er werd me vantevoren gezegd dat ze, als ze in een bos zou lopen en een vogel zou zien, weg zou zijn. Nu vond ik het zielig om een hond die veel beweging nodig heeft altijd maar aan de riem te houden, dus in het bos, en ver van de auto's en wegen af, mag ze los. Inderdaad vliegt ze achter de vogels aan, en is ze helemaal in haar element, maar als ik haar roep draait ze meteen om en komt ze terug. Vaak roep ik haar na een uur wandelen in het bos aan de riem, en valt ze daarna lekker op haar mat in slaap. Ze houdt me constant in de gaten, en ik krijg niet eens de kans om weg te lopen, want ze komt me vrolijk achterna. Tennisballen, stokken, eikeltjes, alles wat snel beweegt is niet veilig voor haar. Ze begrijpt me als ik wil dat ze weer aan de lijn komt, dan blijft ze keurig staan en kan ik naar haar toe lopen, en de weggegooide bal brengt ze keurig terug. En dat zonder training!

Ik kan vol trots naar haar kijken en zelfs genieten van haar ondeugende puberstreken (met mijn hardloopschoenen in haar mond de kamer binnenkomen om daar eens lekker op te gaan kauwen, in de parkvijver springen ondanks dat het nul graden is, zo druk zijn dat ze niet te stoppen is en de lamp omgooit....)
Kortom, Ik kan niet meer zonder haar.
Groetjes,
Sanne

De baasjes van Bolero en Simon schreven ons het volgende:

We wonen op loopafstand van het bos en we maken elke dag een wandeling van 5 kilometer. Zo ook met de winterse dagen afgelopen tijd. Je zou denken dat ze het vreselijk vinden omdat ze natuurlijk warm weer gewend zijn, maar het was elke keer dolle pret. Ze doen het alletwee erg goed en het zijn echt broertjes geworden en spelen graag met elkaar. Bolero loopt de hele dag achter Simon aan, volgens ons ziet Bolero Simon als zijn beschermer,nou is Simon ook wat stoerder...
We zijn erg blij met deze twee schatten!!!!!

Kayma is echt een schat van een hond. Ze luistert goed en men is heel blij met deze dame. Nou ja dame.... elk modderplasje pakt ze altijd wel even mee.

We kregen weer prachtige foto's van Flora en haar huisgenoten. Vertederende momenten, een middagwandeling en daarna een koekje ( niet als tussendoortje, maar als traditie na een wandeling).

Ricky is nu bijna twee weken bij ons we zijn erg blij met hem en hij met ons. Vanaf het eerste moment dat we hem vasthielden, zijn we verliefd op hem dit is een liefde voor het leven. Ricky heeft alles: is lief, aanhankelijk luistert goed al zindelijk als hij om de vier uur uitgaat,leert zitten op commando. Vandaag was Ricky voor het eerst los in het park, hij luisterde zo goed naar ons dat we dit wel aan durfden (ging geweldig).

Verder kan Ricky ook heel ondeugend zijn, dan rent hij achter onze kater Pim aan en daagt hem uit om te spelen. Pim vindt dit niet altijd leuk en zoekt dan een hoger gelegen plekje op. Ook wil Ricky nog wel eens schoenen,papier of speeltjes van onze jongste telg slopen dus goed opletten geblazen.

Voor een hondje uit Spanje is Ricky goed gewend aan ons klimaat, hij houdt van sneeuw,regen,ijs en het water. Ook vindt Ricky het leuk om naar andere mensen,honden en kinderen toe te gaan om even te spelen of te knuffelen. Ik heb hier een paar foto's van ricky die zondag zijn gemaakt 07-02-2010

groetjes van ons allemaal.

Kerstavond 2008 sliep onze lieve schapendoes Beau in, 14 jaar oud. Hij was al dement, doof, liep en at moeilijker. Een zwaar besluit werd ons bespaard: een fatale beroerte. Poes Jayke was ook net gestorven. De 13-jarige asielkater Boor was nu alleen. We wilden even wachten met nieuwe asieldieren, maar googelden al wel eens en toen stond daar: Zipi, een klein hondje van 7 maanden ‘dat maar niet gezien wordt en al te lang in de refugio zit’. Bam, duidelijk, die komt bij ons. Kiezen kan en wil ik toch niet. Wat betekent dat begrip mooi nou, en gedrag hoeft ook niet model te zijn. Zijn wij mooi, altijd goed hanteerbaar? Mooi is bv. plaatjes loslaten, proberen te leven met onvolkomenheden, met wat er is. Alles viel weg: eerst een reis maken, liever een oudere hond etc.

Tja, en toen stond daaronder ‘en dit is zijn broertje Zape’, een kwetsbaar hondje, nog kleiner, met een stoer centenbakkiebekje. Hoewel we onbewust uit waren gegaan van (weer) één hond, werd er niet eens over gepraat: natuurlijk scheiden we die twee niet! Een nieuw tijdperk. Zondagavond 04 januari Aukje gebeld en donderdag de 8e naar vliegveld Zaventem om samen naar huis in Bolsward te rijden. Daisy die naar Groningen moest tussen hen in, in een hele grote bench. Het kleine duo Zipi, el rubio/de blonde, en Zape, el moreno/de donkere (naar twee Spaanse tv-kinderkomieken), ging Niki en Rafa heten. Niki van Nikeos-‘hij die overwint’, en Rafa van Rafaël-‘whom God has healed’. Hoewel niet gelovig, maakten die betekenissen die erbij stonden in de namenlijst indruk: al zo veel beleefd in zo’n klein leventje. Het begin van een veelbewogen jaar. Hoewel we soms zo verstandig kunnen zijn, waren we nu wat onbesuisd. Maandag de 5e gingen we naar een poezenasiel in Luinjeberd, in de buurt van Heerenveen, en kwamen terug met een miezerig poesje van 10 jaar en haar enorm dikke zoon van 9. Na de serieuze namenzoektocht voor de hondjes raffelden we de poezennamen wat af: hup, doe maar Jip en Joep, allitereert wel lekker.

Een bewogen 2009 volgde. Vijf dieren met een verleden die moesten wennen, waaronder 2 katers, er lustig op los sproeiend. De hobby in art déco-meubeltjes, her en der opgeslagen, leverde Boor en Joep een rijkdom aan tafel- en stoelpoten op om je vlag op te planten. Helaas veelal in de was gezette meubeltjes waar het lekker intrekt en zeer zichtbare sporen nalaat. Ook de onderste planken van de boekenkasten waar onze kamer volledig mee ‘behangen’ is waren frequent doelwit. Hondjes en poezen waren beurtelings de baas. Eerst de fase van kattendominantie: als Rafa zoek was, zat hij steevast op de overloop, gegijzeld door starende poezen, die dat uren kunnen volhouden.

Toen kwam de dag dat hij het zat was en op de één of andere wijze had ontdekt dat een kat het hazenpad kiest als je erboven op duikt. Nu, dat leek Niki ook wel wat. Dus geen kat die meer in de kamer durfde te komen of van het ene naar het andere vertrek durfde te gaan zonder heel voorzichtig om de hoek te loeren. Rafa, gravertje en jagertje, had ook de kippen ontdekt. Helaas glipte hij een keer mee het hok in, waar een hels pandemonium uitbrak, toen hij vakkundig de 10 kippen plus haan alle kanten op joeg. Terwijl alles uit mijn handen viel tussen al dat in het rond stuivende pluimvee, slaagde hij erin met een kip in de bek de struiken in te duiken, er bovenop. De kip leek dood, maar tot mijn verbazing lag op die plek een paar uur later alleen een hoop veren en liep er een kip met wat kale plekken, maar verder ongedeerd, door de tuin. Weer wat geleerd: kippen kunnen zich ‘dood houden’.

Er valt een boek te schrijven over alle startperikelen, kwalen en ongelukjes. Ik denk dat we met zo’n 25 dierenartsbezoeken tot zijn beste klanten behoren. Vele adviezen en middeltjes van dierenarts, dierenwinkel, internet, boeken zijn uitgeprobeerd. Ik kan nu huishouden en poetsen als de beste. Maar 2010 lijkt vrede in huis te brengen. De dieren groeien naar elkaar toe. Gelukkig leveren mijn cursussen filosofie en Tai Chi ook nog wat op in de vorm van geduld en relativeringsvermogen! Bij elk incident even ademhalen, niet in de stress schieten en denken: ho meid, wat is belangrijker, een dier een plek geven en langzaam maar zeker wat vertrouwen laten krijgen of een ondergeplast kastje of boek. En dat werkt verrijkend.

’s Ochtends na het opstaan gaan we eerst een poos aan de wandel en dan lopen er 2 schatten van hondjes voor me: het ene staartje krult naar links, het andere op precies dezelfde manier naar rechts. En dan ben ik helemaal verliefd.

Dirkje Plantinga en Michiel de Ruiter

Flora from e. van vondel on Vimeo.

Hola koninginnetje

Wat een vreemde situatie de laatste twee weken bij ons in de Refugio. Zo lopen we jaren lang samen te luchten(hahahhahahaha, ja zo praten we onder elkaar als we even uit onze hokken vandaan mogen) en zo zien we je plotseling met Ana en Jesus de poort uit verdwijnen.

Bala was het eigenlijk die het opviel.Er zijn zoveel honden op het ogenblik dat je af en toe even de weg kwijt bent, dat gekef en gestoei de hele dag, wordt ik echt te oud voor. Jij straalde altijd zoveel warmte en rust uit.
Stiekem waren we beide verliefd op je. Gelukkig kwam je een aantal uren weer terug (je was even naar de dokter geweest)en nam het dagelijkse leven weer zijn beslag.Tot zondag middag.....ik hoorde Ana vertellen dat er telefoon van Aukje was, ze had het over Fabienne. Ik dacht dat we visite kregen vanuit Malaga.
Bala kroop zijn hok in want die houdt echt niet van al die drukte en ik ben ik afwachting gaan liggen . Alles wat kwam behalve fabienne. Wel zag ik tot mijn verbazing dat flora haar hok uit werd gehaald en na een korte groet aan ons verdween ze wederom door de poort. Ik heb lang liggen wachten totdat de duisternis inviel en ben toen de warmte gaan zoeken van Bala.

Wat een vreugde vandaag bij Ana en Gloria. Ik hoorde ze vertellen dat onze!!! koningin naar huis is!!! en alles goed was gegaan. Fabienne had nog een kooi vrij op een ACE vlucht en onze!! flora mocht naar huis
Ze woont nu bij onze oude makker Orejetas en Stella en Bebe. Volgende week vertrekt Campeon daar ook naar toe(wat een gelukshonden zeg...)zucht....

Hoe bestaat het, 12 jaren net als wij moeten overleven in de refugio maar gelukkig met veel liefde van Ana en Jesus , toch.... de nachten zijn zo koud en donker in de winter en in de zomer veel te warm met onze dikke vacht. Het is stil en onwennig na 12 jaar...zo stil

Ik voel verdriet.. ik voel vreugde voor ons koninginnetje. Gaan we je ooit nog terug zien?
Ik krijg ook wel weer een beetje hoop....zouden wij dan ook nog een keer mogen..immers wij zijn
Good looking
Charmant
Knap
Lief voor vrouwen van onze leeftijd en zijn heel snel tevreden
Hebben heel veel liefde te geven

Lieve koninging van de refugio Padul. Heel veel liefs en geluk in je laatste levensjaren.  We vergeten je nooit,laat nog eens wat van je horen.
Je maatjes
Bala en Duque


laten we duimen dat we ook voor deze twee kanjers samen!!! nog een goed adoptiegezin vinden.
voor meer info mail of bel met aukje  

0299-684602 of 06-24889248

Aukje

Gisteren is Flora aangekomen. Ana heeft haar vooraf reisklaar gemaakt........