Even een berichtje voor de site, over Perra.
Nadat wij altijd groter honden hebben gehad, en onze laatste hond bijna een jaar geleden stierf (14.5 jaar), zijn we nu helemaal gek van onze kleine Perra.
Toen wij een foto van haar op de site zagen (lola) was het liefde op eerste gezicht. Een klein dapper hondje welke op straat met haar twee pups heeft geleefd.
Hier in Nederland worden de meeste pups in de watten gelegd, maarja, zoveel anders in een land als Spanje.
Hoewel er hier ook nog genoeg dierenleed is, is het in spanje toch wel vreselijk. Gelukkig is Perra(plus pups) in de opvang terecht gekomen.
Op de site zag ik dat Senna al in Nederland is. Haar andere pup Griso is gelukkig ook gereserveerd.
Toen ik Aukje belde en op de site zag dat zij gereserveerd was, sprongen de tranen in mijn ogen. En dan wachten dat ze komt, maar eerst het huisbezoek, dat was gezellig.
En dan nog wachten en wachten. 28 november zou ze aankomen in Brussel, en helaas konden we haar zelf niet ophalen.
Aukje heeft haar meegenomen naar zaandam, we vonden dat heel erg fijn.
Perra had eigenlijk wel een voorkeurspositie gehad, want ze hoefde niet in bench maar mocht mee met de passagiers. Toch een voordeel als je zo een ukkie bent.
Ze weegt 3800gram, het was zo een heerlijk gevoel toen ik haar in mijn armen had, en dat is het nog steeds.
Ja, een hondje van straat, vervolgens in de opvang, dan zo een reis… wat kan je van zo een hondje verwachten? Wat gaat er door zo een koppie heen, we zullen het nooit weten. Wel dat ze zo lief en makkelijk is, ze vindt alles goed. Of ze op haar rug in je armen ligt, of op schoot, of heerlijk in één van haar mandjes, die staan zowel boven als beneden. Ook vindt ze het heerlijk om in haar bench op een kussen te liggen, met het deurtje open, om even uit te rusten van haar nieuwe indrukken.
Ze luisterde de volgende dag al heel goed naar haar naam Perra, het was bijna niet te geloven.
Ook de dierenarts vond haar geweldig, ze mag wel ietsjes meer gaan wegen. Ze heeft één prikje voor hondenziekte gehad.
Ook was het grappig dat bij de dierenarts een folder hing van granadapadul. Wij genieten elke dag van deze lieverd, en hopen dat andere adoptanten ook zo van hun nieuwe aanwinst genieten.
Ja, een klein minpuntje heeft ze natuurlijk ook….
Toen er een klein wild hondje op haar afkwam, heeft ze de hele buurt bij elkaar gegild.
Als de honden rustig zijn, dan is ze niet zo bang.
Het is ook een kleine dief, in een onbewaakt ogenblik is ze boven op de eetkamertafel geklommen via een stoel, dat lukte haar toch met haar korte pootjes. Ze kan goed springen en heeft heerlijk een koekje van tafel gepikt.
Als ik wegga, dan gaat ze piepen, ondanks dat mijn man thuis is, maar ook dat gaat steeds beter.
Ze vindt haar eten allemaal lekker, maar de harde brokjes moet ze nog even aan wennen.

Dit was het verhaaltje over Perra.

Lieve groetjes voor allemaal, en een pootje van Perra.

Yvonne