' s Morgens, bij onze aankomst in de refugio beleefden we een ware nachtmerrie. Door de hevige regenval stond het water tot aan de bovenrand van onze poort. Met geweld gutste het langs alle kieren naar buiten. De parking stond blank. Door de enorme waterdruk begaf plots de sluiting van onze poort; een ware dijkbreuk. Een zondvloed brak los en sleurde ons materiaal mee naar buiten. Kooien,hondenbedjes, stoelen, onze zakken eten, en alle materiaal wat aan onze ingang stond, werd door de enorme kracht van het water honderden meters meegesleurd, tot op de rijweg. Een kolkende modderstroom met gevaarlijk grote
stenen erin veroorzaakte een ware ravage.

Onze grootste angst ! Hoe is het met onze honden ! Met opluchting zagen we dat er bij hen alles redelijk OK was. Ze waren druipnat en allen doorkilt van de koude,de pupjes gaan niet goed, de gietende regen maakt het ons niet makkelijk en onze mogelijkheden zijn beperkt. De honden klapperen van de koude en van hun natte vacht die al dagen niet meer opdroogt...Het water gutst van de berg naar beneden,maar ging gelukkig, richting ingang refugio. Marc zijn auto stond daar geparkeerd, ondergelopen tot aan de zittingen van de zetels....

Hier volgt een filmpje. Het ergste was toen reeds voorbij. Het waterniveau was toen reeds een halve meter gezakt. Tijd om de schade op te nemen...



Met man en macht ons materiaal terug binnenhalen. Enkele ramptoeristen waren reeds "gratis" hondenmandjes en transportkooien aan het inladen... De aasgieren mochten alles netjes teruggeven "Ho,
sorry,we dachten dat het bij het vuilnis stond..."

De schade is verschrikkelijk. Heel wat eten is door de modderstroom onbruikbaar geworden. In de eerste container-cabine stond het water 50 cm hoog. Vele dingen die mensen ons geschonken hebben om te
verkopen op de bric-a-brac markt zijn helaas onbruikbaar geworden. Vele ingezamelde hondenjasjes en dekens dienen gewassen te worden en door de aanhoudende regen is het moeilijk om iets te drogen....

Donderdag, 7 januari 2010, een dag die we liefst vergeten. Morgen gaan we er terug tegenaan... het belangrijkste is dat onze hondjes gered blijven, .... we hopen dat we vlug weer het zonnetje zien schijnen,...