Het vuurwerk hebben we doorstaan, een vreselijke herrie, op 31/12 werd er van ’s morgens vroeg tot ’s nachts 02.00 uur zonder ophouden geknald. (Den Haag is daar berucht om). Mila was bang en werd afgeleid als ze haar behoefte wilde doen. Met haar staart tussen haar poten, oren plat trok ze me mee terug naar huis. Daarom ben ik die dag 3x met haar naar het strand geweest, zodat ze lekker kon uitrennen. Ik ben vroeg naar bed gegaan met een goed boek en naast me bleef ze redelijk rustig. Nieuwjaarsdag was ik ook al vroeg op het strand, het was uiteraard doodstil, we hebben genoten.

Ze is eindelijk zindelijk – op een klein ongelukje na. Ik heb een strak schema en daar zijn we nu alle twee aan gewend. De sneeuw vond ze fantastisch. Ze is erg vriendelijk, wil iedereen begroeten die blijft staan om haar te bewonderen. Op honden, vooral kleine, reageert ze goed. Op het strand als ze los loopt, speelt ze graag en omarmt de honden met haar kleine witte pootjes. Van grote honden moet ze nog steeds niets weten, ze blaft en loopt weg, terwijl de meeste toch goede lobbussen zijn. Ik leid haar af met haar bal (zie foto).

Ze kent mijn gewoontes inmiddels feilloos en reageert daar erg leuk op. Als ze ondeugend is, bijv. door met de kussens van de bank door het huis te sjouwen, terwijl ze weet dat het niet mag – kijkt ze me heel brutaal aan als ik ze terugleg en daagt me uit als afleidingsmanoeuvre om haar touw - het favoriet speeltje – te pakken. Ze komt met haar neus tegen mijn been stoten om te vragen of ik wil spelen.
Ze is rustig en gehoorzaam. Als ik aan het leren ben, zit ze het liefst op vensterbank (die erg breed is) en kijkt naar buiten. In de auto zit ze achter op de hoedenplank. Ze herkent de route naar het strand en begint enthousiast over de achterbank heen en weer te springen. Als ik naar mijn dochter ga, herkent ze de straat en trekt me haast van m’n sokken naar de voordeur.

Iedereen is dol op haar. Vooral op haar koppie en haar ogen en hoe ze op haar rug gaat liggen omdat ze over haar buik geaaid wil worden. Met haar oogjes dicht, knort ze haast van genoegen. Ik ben dolgelukkig met haar.

Hartelijke groet, Hannie