Met een heel blij gevoel reed ik afgelopen woensdag naar Brussel.Een half jaar geleden was ik in Spanje om het een jarig bestaan van Granadapadul te vieren.

Op de lange rit naar Belgie dwaalde mijn gedachten nog even terug naar die bewuste zaterdagochtend

Daar leerde ik hem kennen. Daar heb ik hem in zijn oortjes gefluisterd dat het allemaal goed zou komen en nu een half jaar later was het dan zover: Pitufo mag naar huis.

Vele vluchten heb ik al gedaan en begeleid maar dit voelt zo speciaal. Wat was hij bang in zijn kooi. Uit onzekerheid had hij zijn hele kooi bevuilt. Mijn grote lieverd even weer zo klein. Hij heeft onderweg naar Nederland heerlijk naast mij op de stoel gelegen.

Ik heb hem gekriebeld, gestreeld, weer in zijn oortjes gefluisterd dat alle ellende nu echt voorbij was

Geen lange nachten meer in de refugio. Geen koude nachten meer wegduiken in het nachthok.Hij begreep me, kneep zijn mooie oogjes dicht en ging op mijn hand liggen slapen. Samen hebben we een hamburger gegeten en eenmaal in Breukelen aangekomen, waar zijn geweldige baasjes op ons stonden te wachten, twijfelde hij even om mijn auto uit te gaan.Ik heb hem in de auto gezet van zijn baasjes en nog eenmaal een knuffel gegeven. Het komt goed met je.

 Lieve Pitufo ik gun je het mooiste en langste leven wat er ook maar mogelijk is, doe je best

 Liefs Aukje