Marianne houdt ons goed op de hoogte omtrent Orejitas. Binnenkort nog meer foto"s, nu alvast een verhaal...

Even een berichtje over de aankomst van Orejitas. Hij is zo mooi en lief. Toen hij net uit zijn kooi kwam keek hij wel even erg aarzelend zo van waar ben ik nu weer terecht gekomen. Hij is zo zacht en oud, en zoooooooo welkom!!!!!!!!!

Het was een hele toer met hem en Armand, die alleen maar blij liep te doen en overal tegenaan wilde plassen, maar ook los wilde. Je had ons moeten zien, het heeft een hele tijd geduurd voor we bij de auto waren.Orejitas zo schommelend naast ons, alles willen ruiken en overal waar Armand plaste moest zijn plas overheen, en ook tegen alles aan wat maar een beetje verhoogd was.We hielden hem al bij palen weg want natuurlijk moest hij alle honden op Schiphol laten weten dat hij aangekomen was.

In de auto voorin, tussen onze benen. Toen we reden en het was doodstil op de weg en het licht scheen op zijn koppie kon je goed zien hoe oud hij is. Maar eenmaal thuis liet hij ook meteen overal sporen achter want je weet maar nooit. Hij kwispelt zo leuk en als we hem roepen dan begint hij te kwispelen.  Maar het is ook een baasje wat precies heel duidelijk naar Zahra en Pepe en Chris zijn grenzen aan geeft, want dan loopt hij behoorlijk te mopperen, zelfs de waterbak was van hem en om dat duidelijk te maken, plaste hij er ook maar even in! We hebben zo om hem gelachen en we zij heel blij met hem .

Vanmorgen mocht hij in de tuin, want Rob heeft het weekend de tuin echt helemaal goed afgezet dus kon ook Armand los .Het was heel aandoenlijk. Hij heeft de hele tuin geinspecteerd, zo schommelend op zijn gemakje, kwam steeds even kijken en ging dan weer, maar als ik hem roep komt hij meteen want hij weet als ik hem roep krijgt hij een hondenkoekje. Nu is er rust in huis.